border=0>
Bugünlerde kocaman kocaman laflar etmek pek moda. Herkes oturduğu yerden atıp tutuyor. Her şeyi ben bilirim, en iyi ben yaparım, en güzel yeri ben açarım, en çok kızı ben götürürüm, saman altından suyu en iyi ben yürütürüm… Off hep laf, hep boş laf.
Naparsan yap büyük atacaksın. Küçük bir parti mi yaptın, ortalık yıkıldı. Çakma bir elbise mi aldın, çok paralar verdin. Dandik bi albüm mü çıkardın, 25 tane sattı satış rekorları kırdın. Önemli olan ne yaptığın değil, ne kadar büyük attığın.
Ve de nasıl afili söylediğin.
Yediğin haltı en öyle bir söyleyeceksin ki duyanlar bir şey sanacak. Mesela arkadaşına kazık mı attın, insan sevdiğine kazık atar diyeceksin. Sevgilini mi boynuzladın, seven kalp gerektiğinde hem kendini hem sevdiğini boynuzlar diyeceksin.
Böylece kafa karışıklığından yararlanıp durumdan yırtabilir aynı zamanda karizmatik görünebilirsin.
Bunları sana söylüyorum, ben genellikle ne söyleyeceksem, lafı tam da kalbine saplamayı severim.
Eski dosttan düşman olmaz, kadın kadının kurduymuş, sadakat birinden kaçmakmış, aşk böyleymiş sopa sopa vururmuş, eski dost en kötü düşman olurmuş… Of yazarken bile sıkıldım. Aman onlar atıp tutsunlar. Ben size gördüklerimi söyleyeyim:
Her an her şey olabilir.Bugün in olan, yarın outtur. Çabuk aşık olunur, hemen unutulur. En sağlam arkadaşlıklar tek gecede bozulur… Bazen de eski dostlar düşman, eski düşmanlar da dost olur…
