Пак сам говоря
И тук се побърквам
И по очите само се стича
Сълза черна и изгаряща
Пак сам говоря
Без спиране
И тук се побърквам
И се побърквам по теб
Може би стига ситния дъжд
Μια μέρα ίσως να ξανασυναντηθούμε
σε μια παρέα, σε ένα σπίτι φιλικό
και σαν δυο ξένοι ξανά θα συστηθούμε
μα εσύ θα ξέρεις πως ακόμα σ' αγαπώ.
Και θα με κοιτάς στα μάτια και θα γίνομαι κομμάτια
σαν καράβι που 'σπα